Myn omke gie nei Texas ta, hy sjocht dêr fier en rom.
Syn buorkerij, it lân fol fee, flak ûnder syn balkon.
Hy is wat frjemd en miskien wat raar, maar echt net dom as blyn.
Hy siket graach it libben op, it leafst der midden yn.
Ferhuze nei Amearika, dat gie him net om it jild.
Syn leave suster Ursula, dy hat dat altyd field.
Mar hoe lang’t hy ek fuort is, ider jier op nij.
Dan komt hy in pear dagen mei de earste merkedei.

Hy kin ús net ferjitte, dan wol er wer nei hûs,
Bij heit en suster Ursula want Fryslân fielt as thús.
Wat is it dan gesellich, mei omke der wer by.
We libje sa ferskillend, mar we bliuwe altiid WY.

Omke socht syn frijheid op, want hy wie hjir wol klear,
Mei regels en beheiningen, en altiten mar mear.
Hy giet werom nei Texas ta, hy libbet mei de dei.
En ik ha’t hjir nei ’t sin of gean ik toch mei omke mei.

Dag pake en dag beppe, dag tante Ursula,
Ik gean op reis mei omke, ik gean nei Amearika.
Dag pake en dag beppe, ik kom ek wer nei hûs.
Ik kom werom nei Fryslân, want dit doarp dat bliuwt myn thús.